അസ്തമനചുമപ്പിന് പൊരുള്തേടി
പകലോന്റെ അതിര്ത്തിക്കപ്പുറത്തേക്ക്
ഉറക്കെ പറക്കുന്ന പക്ഷി പറ്റത്തിന്
പതിയാത്ത നിഴൽപ്പാടുകള് നോക്കി
യാത്ര തുടങ്ങിയതാണ്..
പകലവസാനിക്കുന്ന രാത്രിവഴിയില്
ഒറ്റയാനൊരു വേനല്മരം
ഭൂമിയുടെ ഹൃദയത്തില് വേരുകളാഴ്ത്തി
വരള്ച്ചയിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് നിൽപ്പുണ്ട്,
പരിഹാസത്തിന് പച്ചപ്പോടെ..
ആര്ത്തട്ടഹസിച്ചിരമ്പിവരുമൊരു
വര്ഷപെയ്ത്തിന് കാല്ക്കീഴില്
കരിഞ്ഞുണങ്ങാനുള്ളതാണ് നിന്
ജന്മമെന്ന് കൈക്കൊട്ടി ചിരിക്കാന്
സമയമില്ലൊട്ടും, സമയമില്ല.
പകലടരുകള് വകഞ്ഞുമാറ്റി
രാത്രിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്കിറങ്ങി
ഇരുട്ടിനായ് വിലപേശണമെനിക്ക്..
ആഴമളക്കാനാവാത്ത മനസ്സും
അളന്നെടുക്കാനാവാത്ത ഇരുട്ടും!
അവസാനനുള്ളിരുട്ടും ശേഖരിച്ചേ
ഇനിയുള്ളൂ മനസ്സറിഞ്ഞൊരു മടക്കം..
മടക്കയാത്രയിലൊട്ടുമിടറാതെ
അന്ധകാരചൂട്ട് ആഞ്ഞുവീശി
പാഞ്ഞുനടന്ന് പാപിയാവണം..
മടക്കയാത്രയിലൊട്ടുമിടറാതെ
അന്ധകാരചൂട്ട് ആഞ്ഞുവീശി
പാഞ്ഞുനടന്ന് പാപിയാവണം..
പെറ്റവയര് കത്തിച്ചുവെച്ച
ഒരിറ്റ് വെട്ടമുണ്ടിപ്പോഴും
അണയാതെന്നുള്ളില്..
എറിഞ്ഞുടയ്ക്കണം.
ആഞ്ഞെറിഞ്ഞുടയ്ക്കണം..
കഠിനപാപ ശിലയിലെറിഞ്ഞ്
വെട്ടം തരിപ്പണമാക്കണം..