എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില് മാത്രം
ജീവിച്ചിരുന്നതു കൊണ്ടാവാം ഇന്ന്
നിറഞ്ഞ സാമീപ്യത്തിലും നിന്നെ
എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട തോന്നല്...
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്ക്കുമെന്തോ
കൈമോശം വന്നിരിക്കുന്നു...
നീയെനിക്ക് സ്വന്തമായതോടെ
കളഞ്ഞപോയതെന്റെ കനവുകളാണ്,
നീയെന്ന നിറമുള്ള കിനാവുകള്...
എന്റെ പ്രിയമെഴും ഏകാന്തകളില് ,
നിദ്രാവിഹീനമായ രാവുകളില്,
ഓടിവന്നിരിന്ന നീയെന്ന സ്വപ്നം
അനന്തതയില് അലിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഏകാന്തതയിന്നെനിക്ക് ഭയമാണ്,
സ്വപ്നങ്ങളില്ലാത്ത രാവുകളില്
നിലാവുദിക്കാത്ത കൂരിരുട്ടില്..
വിരല്തുമ്പിനപ്പുറം നീയുണ്ടെങ്കിലും
നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങളെന്നില് തട്ടി
ചിതറിതെറിക്കുന്നതറിയുന്നുവെങ്കിലും
വിരലുകള് നീട്ടാന് കൈകള് മടിക്കുന്നു,
നിശ്വാസങ്ങള്ക്ക് കാതോര്ക്കാന് മനസ്സും..
അരികിലിരുന്ന് വാചാലയായിട്ടും
നിന്റെ ശബ്ദമെന്തേ മൌനത്തിന്
മിഴിചിരാതിലൊളിയിടം തേടുന്നു....
എന്റെ സ്വപ്നത്തിലെ നിനക്ക്
നൂറ് നാവുകളായിരുന്നു, ഞാന്
കേള്ക്കാന് കൊതിച്ചത് മാത്രമായിരുന്നു
നീ പറഞ്ഞിരുന്നത്, പക്ഷേ ഇന്ന്....
മിഴികള് തുറന്ന് നിനക്ക് നേരെ
നോക്കുവാനെനിക്കിന്ന് ഭയമാണ്...
മാരിവില്ലിന് ഏഴഴകായിരുന്നു
എന്റെ കിനാവുകളില് നിനക്കായ്
ഞാന് ചാര്ത്തിയിരുന്നത്...
പക്ഷേ ഇന്ന് എന്റെ മുന്നില്
നീ യഥാര്ത്ഥ ജീവിതത്തിന്റെ
നിറം മങ്ങിയ വേഷത്തില്...
എവിടെയാണ് എനിക്ക് നിന്നെ
നഷ്ടമായത്,
ഒരിക്കലുമറിയാതെ, അതുവരെ
കാണാതെ നിന്നെ എന്റെ
സ്വപ്നങ്ങള്ക്കായ് ദത്തെടുക്കുമ്പോള്
ഞാനേകിയ രൂപമമായിരുന്നു നിനക്ക്,
ഞാന് ചാര്ത്തിയ നിറവും അഴകുമായിരുന്നു...
കാലം നിനക്ക് രൂപം നല്കിയപ്പോള്
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ നിറങ്ങള് നിന്നില്
ചാലിക്കാന് മറന്നിരിക്കാം, എന്റെ മനസ്സും..
ഞാന് പ്രണയിച്ചത് നിന്നെയായിരുന്നോ,
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ മാത്രമായിരുന്നില്ലേ...
കടുത്ത വര്ണ്ണങ്ങള് ചാലിച്ച കിനാക്കളില്
കാലം നരവീഴ്ത്തുമെന്നും നിറം മങ്ങുമെന്നും
അറിയാതെപോയത് ഞാനായിരുന്നു..
നിറം മങ്ങിയ സ്വപ്നങ്ങള് നിരാശയോടെ
മനസ്സിന്റെ പടിയിറങ്ങുമ്പോള് അവിടെ
യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങള് ചെറുകൂര പണിയുന്നു,
ജീവിതമെന്ന ഒരു ചെറുകുടില്...
അവിടെ പുകയാന് പ്രണയത്തിന്
വര്ണ്ണാഭമായ കിനാക്കളില്ല...
ജീവിതത്തിന് പരസ്പര ഇഷ്ടങ്ങള് മാത്രം...
നിറമങ്ങിയതെങ്കിലും ഒരിക്കലും നര
വീഴാത്ത ഇഷ്ടങ്ങള്..
നിന്നോടെനിക്കുള്ളതും പ്രണയമല്ലിന്ന്,
ആ കറതീര്ന്ന ഇഷ്ടം മാത്രം..
നഷ്ടപ്പെടാന് നിറങ്ങളില്ലാത്ത
സ്ഥായിയായ സ്നേഹം നിറഞ്ഞൊരിഷ്ടം.....
ഒരിക്കലും അസ്ഥമിക്കാത്തൊരിഷ്ടം...!!