പൊട്ടിവിടര്‍ന്നിതാ പന്ത്രണ്ട്..
പതിനൊന്നിനോട് പരിതപിക്കാനും
പന്ത്രണ്ടിനോട് പുഞ്ചിരിക്കാനുമാവാതെ
സ്വയം പരിഹാസ്യനായ് രണ്ടായിരം
തുടക്കത്തില്‍ നിശ്ചലം നില്‍പ്പൂ..
മുല്ലപ്പെരിയാറില്‍ പ്രതിബിംബങ്ങളായ്
ജലതാഴ്ച്ചയിലിവര്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്നു,
പേടിപ്പിയ്ക്കും പേക്കോലങ്ങളായ്..
ഞാഞ്ഞൂലുകളെ ഭയക്കും നേതാക്കളെപോല്‍
പാവം പതിനൊന്ന് പൊട്ടിതകരുന്നു,
പാവം പതിനൊന്ന് പൊട്ടിതകരുന്നു,
പേരിനു പോലും പ്രതിഛായയില്ലാതെ..
പൊട്ടന്‍ പൂരം കണ്ടത് പോലെ പന്ത്രണ്ട്,
തലൈവരുടെ താന്തോന്നിത്തരങ്ങള്‍ കണക്കെ
തലൈവരുടെ താന്തോന്നിത്തരങ്ങള്‍ കണക്കെ
പൂത്തിരിപോല്‍ പൊട്ടിവിടരുന്നു, കെട്ടണയുമീ
പൊട്ടിത്തെറി വര്‍ഷാന്ത്യത്തിലെന്നോര്‍ക്കാതെ....
പാലം കുലുങ്ങിയാലും കേളന്‍ കുലുങ്ങില്ലെന്നുറച്ച്
അചഞ്ചലനായ് രണ്ടായിരം തുടക്കത്തിലങ്ങിനെ
മര്‍ക്കടമുഷ്ടിക്കാരനായ കേന്ദ്രത്തെ പോലെ,
തൂങ്ങികിടക്കാനിനി പന്ത്രണ്ട് വേണ്ടതുകൊണ്ടങ്ങോട്ട്
തലതിരിച്ച് സുഖസുഷ്പ്തിയിലാണ്...., ഉണര്‍ത്തായ്ക...
പ്രതീക്ഷകളസ്തമിച്ച പാവം കാലമൊരു
നിസ്സഹായനാം കുടുംബനാഥനെപോല്‍
പ്രളയം പ്രതീക്ഷിച്ച് വഴിക്കണ്ണുമായിരിക്കുന്നു,
കെട്ടടങ്ങാത്തൊരു പ്രതീക്ഷയിലപ്പോഴും
മൊഴിയുന്നു “നമുക്ക് നാമേ തുണയുണ്ണീ, ദൈവവും...”!!
പുതുവത്സരാശംസകള്‍
